Η έκθεση σε ρύπους του περιβάλλοντος, η έκθεση στην ακτινοβολία, η κατάχρηση φαρμάκων, η υπερβολική άσκηση, το κάπνισμα, το άγχος, η κατανάλωση τροφών με συντηρητικά, η μόλυνση του νερού και των τροφών, αλλά και άλλοι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν υπερβολικά το σχηματισμό επικίνδυνων για την ισορροπία και υγεία του οργανισμού μας μορίων.
Αυτά τα μόρια ονομάζονται ελεύθερες ρίζες και είναι προϊόντα που υπάρχουν στο σώμα μας ως αποτέλεσμα του φυσιολογικού μεταβολισμού. Όταν όμως υπερβούν τα «φυσιολογικά» επίπεδα (η ηλικία και όλοι οι παραπάνω παράγοντες συμβάλλουν σε αυτό) οδηγούμαστε σταδιακά σε καταστροφικά για τα κύτταρα ολόκληρου του οργανισμού μας αποτελέσματα, φαινόμενο γνωστό ως οξειδωτικό στρες.
Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο θα πρέπει οι οξειδωτικοί μηχανισμοί του οργανισμού να υπερτερούν των αντίστοιχων αντιοξειδωτικών (με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα αντίστοιχα επίπεδα ελευθέρων ριζών οξυγόνου).
Ο ανθρώπινος οργανισμός δημιουργεί και διαθέτει δικά του (ενδογενή) αντιοξειδωτικά, ουσίες δηλαδή ικανές να «ελέγχουν» τις ελεύθερες ρίζες και να περιορίζουν τις βλάβες που προέρχονται από αυτές. Όλοι οι ζώντες οργανισμοί σε μία διαρκή μάχη, αμύνονται με τα αντιοξειδωτικά που σχηματίζουν οι ίδιοι (ενδογενή), αλλά και αυτά που λαμβάνουν με την τροφή (εξωγενή).
Επομένως, τα αντιοξειδωτικά (ενδογενή και εξωγενή) είναι ουσίες που προστατεύουν τον οργανισμό από τις ελεύθερες ρίζες και το οξειδωτικό στρες, μειώνοντας στο σώμα τις κυτταρικές φθορές.
Εφόσον ανατραπεί αυτή η ισορροπία (οι οξειδωτικοί μηχανισμοί υπερτερούν των αντιοξειδωτικών) σταδιακά είναι δυνατόν να προκληθούν ανεπανόρθωτες βλάβες και νοσηρές καταστάσεις.
Ασθένειες που σχετίζονται με την οξείδωση του οργανισμού είναι ο καρκίνος, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, η πρόωρη γήρανση, η άνοια, οι παθήσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, η αρτηριοσκλήρυνση, παθήσεις νεφρών, ήπατος, οφθαλμών και αίματος, αρθρίτιδες, σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση και δεκάδες άλλα.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι οι αντιοξειδωτικές ουσίες είναι μόρια ικανά να δεσμεύουν και να εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες, μετατρέποντάς τες σε μη τοξικές, αλλά ταυτόχρονα λειτουργούν και «επουλωτικά» στον ήδη «τραυματισμένο» οργανισμό καθώς τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν τις κυτταρικές μεμβράνες, δρουν καρδιοπροστατευτικά, έχουν αντικαρκινική δράση, βελτιώνουν τις πνευματικές ικανότητες, προστατεύουν δέρμα, οστά και αρθρώσεις, ενισχύουν την άμυνα και άλλα πολλά.
Εν κατακλείδι, απλουστεύοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα, μπορούμε να πούμε ότι οξείδωση (σκουριά) είναι η συσσώρευση στον οργανισμό βλαβερών για την υγεία ουσιών. Αυτές μπορεί να βλάψουν κάθε ιστό και όργανο. Το σώμα μας βρίσκεται σε μία αέναη διαδικασία εξουδετέρωσης και απομάκρυνσης αυτών των ουσιών. Είτε όμως η επιβράδυνση της διαδικασίας εξουδετέρωσης είτε η αύξηση της επιβάρυνσης του οργανισμού (εξαιτίας των παραγόντων που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή), είτε ο συνδυασμός των δύο οδηγεί τελικά στην υπερφόρτωση με ελεύθερες ρίζες και σε αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία μας, οι οποίες μπορεί να εκδηλώνονται αρχικά ως ενοχλητικά – «αθώα» συμπτώματα και στην πορεία εξελίσσονται σε χρόνιες παθήσεις.
Η αντιοξειδωτική δράση της αλόης
Πολλές τροφές κυρίως φυτικής προέλευσης περιέχουν εκατοντάδες ουσίες με αντιοξειδωτική ικανότητα, ουσίες που ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού και συμβάλλουν στην διατήρηση της καλής υγείας. Ανάμεσα τους βέβαια σε εξέχουσα θέση και η αλόη. Ο «θησαυρός» πολύτιμων στοιχείων που βρίσκονται μέσα στο φύλλο της αλόης περιλαμβάνει εκτός των άλλων και ισχυρά αντιοξειδωτικά συστατικά.
Η βιταμίνη Α, οι βιταμίνες C και Ε αποτελούν τα πιο οικεία σε όλους αντιοξειδωτικά. Είναι διατροφικά στοιχεία με έντονη δράση που περιλαμβάνονται στην πόσιμη μορφή της αλόης (ως συμπλήρωμα διατροφής για καθημερινή χρήση) μαζί με άλλα σημαντικά αντιοξειδωτικά που βοηθούν στο «καθάρισμα» και στην θωράκιση του οργανισμού μας.
Εκτός από τις βιταμίνες, ένζυμα, μέταλλα και ιχνοστοιχεία που συναντάμε στην αλόη μπορούν επίσης να αυξήσουν το επίπεδο των αντιοξειδωτικών στο σώμα μας, προκειμένου να μειώσουμε περαιτέρω την αρνητική επίδραση των ελευθέρων ριζών.
Πολλά από τα αίτια που οδηγούν στην αύξηση των ελευθέρων ριζών (οξείδωση), αλλά και στην αύξηση των τοξινών (τοξίνωση) του οργανισμού είναι κοινά. Η περίσσεια ελεύθερων ριζών, αλλά και η συσσώρευση τοξινών στο σώμα δημιουργούν μεσομακροπρόθεσμα δυσάρεστα συμπτώματα, αλλά και προβλήματα υγείας. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως αποτελούν την βασική αιτία όλων των σύγχρονων ασθενειών του δυτικού πολιτισμού. Έτσι, χωρίς οι δύο όροι να ταυτίζονται δεν θα ήταν λάθος να «υιοθετήσουμε» και για τα δύο κοινό μέτωπο άμυνας (τρόπο ζωής), βοηθώντας το σώμα μας να παραμείνει για περισσότερο υγιές.
